Entamu

Oficialidá: reconocencia dafechu y prautica gradual

  A los dos meses llargos del 25 de payares, en que munchos miles d\'asturimos y asturianes se manifestaren peles cais d\'Uviéu pola oficialidá de la llingua. nuii pue dicise que les declaraciones oficiales de los dos partios mayoritarios trabayaren nel sen d\'esclariar si daqué cosa camudó nos sos planteamientos. Si\'l silenciu que los acompanga ye niciu de les sos vidoraciones podría camentase que la prudencia ta aconseyando nun se pasar nes pallabres y menos entá nos díes electordes qu\'enllenen la vida política y cultural.

  Hai, ye verda, delles referencies verbales de dalgunos voceros de mui segunda fila que quixeren dar a entender que les coses talmente tán comu taben y que la oficialidá ta lloñe de los sos esmolimientos. A vegaes, tamién ye asina, la impresión que se tien ye que delles persones de la vida pública viven tan alloñaes d\'esta cuestión que namás retruquen col infantilismu d\'hai venti años o cola ignorancia del que nin siquiera s\'asoma a la llectura de les fueyes diaries de la prensa.

  De toes maneres ye posible que l\'asitiamientu silenciosu d\'unos y el ruin xacíu d\'otros seyan el resultáu lóxicu nuna sociedá que nun foi a iguar una cadarma ciudadana que mirare polos sos intereses llingüísticos y culturales. Mentantu ello seya asina siempre\'l silenciu-yos sedrá rentable; na midida en qu\'estes reivindicaciones escueyan un camín xustu, razonable y organizáu les coses podríen empobinar otramiente. Nesti sen la manifestación del 25 de payares, unitaria dafechu, apartidista dafechu, foi un finxu exemplarizante pel que s\'enveredar nel futuru. Del so análisis surde l\'enfotu de que s\'apriendan les lleiciones de 10 que ye la xuntura y de lo que foi una percuriada y pertranquila petición de 15.000 persones. Namái los de curtios güeyos y ruin facer sedrán capaces de que lo que ye sentío comu problema llingüísticu y cultural pueda convertise nun problema políticu.

  Les demandes d\'oficialidá feches hasta güei nun puen ser más moderaes. En realidá pídese la reconocencia dafechu nel artículu 4 del Estatutu d\' Autonomía compatible con una práutica gradual de la mesma que tamién habrá prever l\'Estatutu. Quien nun seya a ver nello esconxuraos tolos peligros del masimalismu, de la imprudencia o del solipsismu sedrá porque, torgáu na intelixencia política, conviértese nun incapaz pa la cosa pública y nun peligru pa la bona convivencia.

 Compartir