L’oxetivu d’esti estudiu ye esplicar que, anque la mayor parte de los paradigmes astures pal pretéritu y tiempos averaos paecen coincidir colos paradigmes gallegu y castellanu, un análisis más rigurosu amuesa que la identidá de les formes coles de les otres llingües vecines nun ye total y que son precisamente estes formes del verbu les que nos ufierten importantes pistes sobre’l so desarrollu diacrónicu. Deféndese la postura de que cuasi toles variedaes astures, anque amuesen güei formes abondo diferentes, tuvieron un desendolque morfolóxicu asemeyáu y tamién, dientro del continuum dialectal, distintu de les llingües vecines.
llingua asturiana, conxugación verbal, pretéritu indefiníu, pluscuamperfeutu, pretéritu imperfeutu, morfoloxía, diacronía, sincronía.